آمد دوان بهار ، بـر ارغـوان دمیدعاطفه ظهرابی

آمد دوان بهار ، بـر ارغـوان دمید
پـوشاند رخت ناز ، بر مریمِ سپید

بی تاب روی دشت ، پرهای شاپرک
با دست پُر رسید ، از راه ، قاصدک

نرگـس گشوده چشم ، مستانه و به ناز
صحرا حریر سبز، قمری ترانه ساز

بر سر نهاده تاج ، هر شاخه ی درخت
دیگر به سر رسید ایام سرد و سخت

بشکفته بوی سیب ، در لا به لای باغ
سوسن به دستِ خـویش آورده چلچراغ

گل خنده بر لب است، بلبل غزل فروش
هر جا سرودِ رُود ، توفنده در خروش

رقصنده بـرگ سـبز ، در بـازوان بـاد
آهو به جست و خیز در بیشه شـادِ شـاد

زیبـا و دلفریـب ، نیلـوفـران آب
خندان لبانِ مست ، در برکه های خواب

بر گِرد سروِ ناز، گل کرده عطر یاس
قانون بندگی است ، شکرانه و سپاس

بنگر که رقص نور در قاب چشمه هاست
یک تکه از بهشت ، این هدیه ی خداست

صحرا چه محشر است ،هر گوشه رازقی
آویزه شـد به گوش ، آیـات عاشـقی

می خواندت به عشق، نقاش سبزه زار
ارزانی تو باد ، لبخند هر بهار

شاعر ، عاطفه ظهرابی

برای سلامتی و تعجیل فرج آقا امام زمان (عج)...... صلوات